મંત્રાલયે એક નિવેદનમાં જણાવ્યુ છે કે, ડિજીટલ રીતે રજીસ્ટ્રેશન કરવાની જરૂરિયાત, અંગ્રેજી જ્ઞાન અને કોમ્પ્યુટર અથવા ઈન્ટરનેટ સાથે જોડાયેલા સ્માર્ટફોન સુધી પહોંચ, અમુક એવા તત્વો છે જે લોકોને રસીકરણથી વંચિત કરે છે. જે એકદમ તથ્ય હીન છે. મંત્રાલયે સ્પષ્ટ કર્યુ છે કે, રસીકરણ કરવા માટે કો-વિન એપ પર ઓનલાઈન પ્રી-રજીસ્ટર કરવું જરૂરી નથી.કોવિડ રસી લેવા માટે મોબાઈલ ફોન માલિક હોવાની કોઈ શરત નથી. રસીકરણનો લાભ ઉઠાવવા માટે એડ્રેસ પ્રુફ આપવુ પણ જરૂરી નથી. મંત્રાલયે કહ્યુ છે કે, એક મેથી જ્યારે 18 પ્લસ લોકોને રાજ્ય સરકારો તરફથી રસી લગાવાઈ રહી હતી, ત્યારે રાજ્ય સરકારોએ પ્રી રજીસ્ટ્રેશનની શરત રાખી હતી. કેન્દ્ર તરફથી આવા કોઈ નિર્દેશ આપ્યા નથી. 21 જૂનથી 18 પ્લસ લોકોને ઓનસ્પોટ રજીસ્ટ્રેશન કર્યુ છે. મંત્રાલયે વધુમાં કહ્યું કે, યુઝર્સની સરળ સમજણ માટે કો-વિન હિન્દી, મલયાલમ, તમિલ, તેલુગુ, કન્નડ, મરાઠી, ગુજરાતી, ઓડિયા, બંગાળી, આસામી, પંજાબી અને અંગ્રેજી સહિત 12 ભાષાઓમાં ઉપલબ્ધ છે.
નિવેદનમાં કહેવામાં આવ્યું છે કે, કો-વિન પ્લેટફોર્મ એ એક સમાવિષ્ટ આઇટી સિસ્ટમ છે કે જે દેશના દૂરના ભાગોમાં કવરેજની સુવિધા આપવા માટે અને તમામ સંવેદનશીલતા માટે તમામ જરૂરી સુવિધાઓ સાથે સાનુકૂળ માળખું પ્રદાન કરે છે જ્યારે રસીકરણ માટે આધાર, મતદાર આઈડી, ફોટો સાથેનું રેશનકાર્ડ, ડિસેબિલિટી આઈડી કાર્ડ સહિત નવ ઓળખપત્રોમાંથી કોઈપણ એક આવશ્યક છે. જેની પાસે આ કંઈ નથી તે માટે રસીકરણ માટે સરકાર દ્વારા વિશેષ જોગવાઈ કરવામાં આવી છે. આવી જોગવાઈઓનો પૂરો લાભ ઉઠાવતા, અત્યાર સુધીમાં આવા 2 લાખથી વધુ લાભાર્થીઓને રસી આપવામાં આવી છે, એમ મંત્રાલયે જણાવ્યું હતું. મંત્રાલયે કહ્યું હતું કે, જેમની પાસે ઇન્ટરનેટ અથવા સ્માર્ટ ફોન અથવા તો મોબાઈલ ફોન્સ, વોક ઈન-સાઇટ નોંધણી, જેને વોક-ઇન તરીકે પણ ઓળખાય છે, તે બધા સરકારી રસીકરણ કેન્દ્રો પર રસીકરણ ઉપલબ્ધ છે. તે આગળ દર્શાવેલ છે કે અત્યાર સુધીમાં તમામ રસી ડોઝના 80 ટકા ડોઝ ઓન-સાઇટ રસીકરણ મોડમાં આપવામાં આવ્યા છે. ઓન-સાઇટ રસીકરણમાં, રસીકરણ, અને રસીકરણ પ્રમાણપત્રનું નિર્માણ માટેના તમામ ડેટા રેકોર્ડિંગ ઇમ્યુનાઇઝર દ્વારા કરવામાં આવે છે અને લાભકર્તાને માત્ર મૂળભૂત ન્યૂનતમ આવશ્યક માહિતી પ્રદાન કરવી જરૂરી છે. તદુપરાંત, રાષ્ટ્રીય સરેરાશની તુલનામાં આદિજાતિ જિલ્લાઓમાં કોવિડ -19 રસીકરણનું કવરેજ વધુ સારું જોવા મળ્યું છે. આંકડા એ પણ બતાવે છે કે રોગપ્રતિકારક કેન્દ્રોના 70 ટકા કરતાં વધુ કેન્દ્રો ગ્રામીણ વિસ્તારોમાં સ્થિત છે, જેમાં 26,000 થી વધુ પ્રાથમિક આરોગ્ય કેન્દ્રો અને 26,000 પેટા-આરોગ્ય કેન્દ્રોનો સમાવેશ થાય છે.
